جز تو  ، گر  گیرم  کسی یارم شود

ما همه جوییم یاری مهربان

کی شود یاری  که چون مادر شود

هرکه میخواهد بفهمد  عشق تو 

جوانى سر از رأى مادر بتافت

دل دردمندش به آذر بتافت

نه در مهد نیروى حالت نبود

مگس راندن از خود مجالت نبود؟

به حالى شوى باز در قعر گور

كه نتوانى از خویشتن دفع مور

دگر دیده چون برفروزد چراغ

چو كرم لحد خورد پیه دماغ؟

چه پوشیده چشمى ببینى كه راه

نداند همى وقت رفتن ز چاه

تو گر شكر كردى كه با دیده اى

وگرنه تو هم چشم پوشیده اى

******

پسر رو قدر مادر دان که دایم

کشد رنج پسر بیچاره مادر

برو بیش از پدر خواهش که خواهد

تو را بیش از پدر بیچاره مادر

زجان محبوب تر دارش که دارد

زجان محبوب تر بیچاره مادر

از این پهلو به آن پهلو نغلتد

شب از بیم خطر بیچاره مادر

نگهداری کند نه ماه و نه روز

تو را چون جان به بر بیچاره مادر

به وقت زادن تو مرگ خود را

بگیرد در نظر بیچاره مادر

بشوید کهنه و آراید او را

چو کمتر کارگر بیچاره مادر

تموز و دی تو را ساعت به ساعت

نماید خشک و تر بیچاره مادر

اگر یک عطسه آید از دماغت

پرد هوشش زسر بیچاره مادر

اگر یک سرفه بی جا نمایی

خورد خون جگر بیچاره مادر

برای این که شب راحت  بخوابی

نخوابد تا سحر بیچاره مادر

دو سال از گریه روز و شب تو

نداند خواب و خور بیچاره مادر

چو دندان آوری رنجور گردی

کشد رنج دگر بیچاره مادر

سپس چون پا گرفتی ، تا نیافتی

خورد غم بیشتر بیچاره مادر

تو تا یک مختصر جانی بگیری

کند جان مختصر بیچاره مادر

به مکتب چون روی تا  باز گردی

بود چشمش به در بیچاره مادر

وگر یک ربع ساعت دیر آیی

شود از خود به در  بیچاره مادر

نبیند  هیچکس  زحمت به دنیا

زمادربیشتر بیچاره مادر

تمام حا صلش از زحمت این است

که دارد یک پسر بیچاره مادر

شعر زیبا از  ایرج میرزا

باز هم یک شعر زیبا درباره مادر

قلب مادر

دادمعشوقه به عاشق پیغام که کند مادر تو با من جنگ

هر کجا بیندم از دور کند چهره پرچین و جبین پر اژنگ

با نگاه غضب الوده زند بر دل نازک من تیر خدنگ

از در خانه مرا طرد کند همچو سنگ از دهن قلماسنگ

مادر سنگ دلت تا زنده است شهد در کام من و توست شرنگ

نشوم یک دل و یکرنگ تو را تا نسازی دل او از خون رنگ

گر تو خواهی به وصالم برسی باید این ساعت بی خوف و درنگ

روی و سینه ی تنگش بدری دل برون اری از ان سینه ی تنگ

گرم و خونین به منش بازاری تا برد ز اینه ی قلبم زنگ

عاشق بی خرد نا هنجار نه بل ان فاسق بی عصمت و ننگ

حرمت مادری از یاد ببرد مست از باده و دیوانه زبنگ

رفت و مادر را افکند به خاک سینه بدرید و دل اورد به چنگ

قصد سرمنزل معشوقه نمود دل مادر به کفش چون نارنگ

از قضا خورد دم در به زمین واندکی رنجه شد اورا ارنگ

ان دل گرم که جان داشت هنوز اوفتاد از کف ان بی فرهنگ

از زمین باز چو بر خاست نمود پی برداشتن دل اهنگ

دید کز آن دل اغشته به خون اید اهسته برون این اهنگ:

"اه دست پسرم یافت خراش وای پای پسرم خورد به سنگ"

"ایرج میرزا"

یک شعر کوتاه از شاعره پریسا

عشق به مادر

من نمی دانم چه شد افراشتی 

کاش مادر دوستم میداشتی

آمدم  با تو گویم رازها 

دادیم چون دشمنان آزارها

باورم ناید هنوز از دردها

کز دلم خون میچکید از زخم ها .

سالها از رنج افسرده شدم

از غم هچر تو وامانده شدم .

ترس از دیدار تو میداشتم 

با دل خود جنگها میداشتم 

من تو را گر بی گناه پنداشتم

در فریب دشمنم انگاشتم .

هیچ کس را ای خدا غمگین مکن

مادرش با دشمنش همدم مکن

آنچه من دیدم خدایا آن مکن

در دل مادر چنین خشمی مکن .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: